. شما دیدید که با وحدت کلمه بدون اینکه سازوبرگى داشته باشید بر قدرتهاى بزرگ پیروز شدید. چرا پیروز شدید؟ براى اینکه براى خدا بود. این قیامْ قیام حق بود، قیام حق بر باطل بود، قیام الوهیت بر طاغوت بود، قیام انسانیت بر توحش بود، قیام تمدن بر بربریت بود. [در] این قیام انسانى در عین حال که ما هیچ نداشتیم و آنها همه چیز، بر آنها غلبه کردیم. این غلبه را خداى تبارک و تعالى نصیب ما کرد. چرا؟ براى اینکه با هم بودیم و خدا با جماعت است: یَدُ اللَّه مَعَ الجماعة ؛ خداوند با اجتماع است. و شما همه با وحدت کلمه، و آن کلمه کلمه حق نه کلمه باطل، همه با هم حق گفتید، همه با هم حق خواستید، حقّ خودتان را خواستید، آزادى خواستید، استقلال خواستید و اسلام- «جمهورى اسلامى»- خواستید. بحمد اللَّه آزادى براى شما حاصل است.
الآن از هیچ کس نمى‏ترسید ولى باید ما از خودمان بترسیم. ما باید از خدا بترسیم. از خودمان بترسیم که نافرمانى نکنیم، که خلاف نکنیم؛ و الّا دیگر آن زحمات سابق نیست، دیگر سازمان امنیت نیست؛ دیگر شهربانى که بتواند به مردم ظلم بکند نیست. شهربانى اسلامى است، دولت اسلامى است؛ دولتى است که تابع قانون است، تابع اسلام است. آنکه تابع اسلام است ظلم نمى‏تواند بکند و نمى‏کند.

                        صحیفه امام، ج‏7، ص: 7